Stop „pelikanom” czyli jak ujędrnić i odmłodzić ramiona

„Piękna kobieta, to przypadek w naturze. Piękna starsza kobieta, to dzieło sztuki” Louis Nizer

Piękno stanowi wartość naczelną, która tworzy zespół cech, takich jak: proporcja kształtów, harmonia barw, dźwięków, sprawiając, że coś się podoba, budzi zachwyt. Piękno to także wysoka wartość moralna wykazywana przez daną osobę. Dbanie o piękno i młody wygląd już od czasów starożytnych stanowiło jeden z najważniejszych tematów. Wielu było zainteresowanych jak zatrzymać młodość. Guślarze, szamani, znachorzy tworzyli różnego rodzaju mikstury, napary, aby tylko osiągnąć sukces w tej dziedzinie. Dziś tym tematem zajmują się nie tylko lekarze, naukowcy, badacze, ale również możni tego świata.

Kult piękna i młodości wiąże się z dążeniem do uzyskania ideału, którego nie da się jednoznacznie zdefiniować. Ma to jednak ścisły związek z dbaniem o zdrowie oraz o czynniki duchowe, dając pełną, wewnętrzną harmonię organizmu. Zachowanie zdrowia, młodości oraz dążenie do atrakcyjnego wyglądu to naturalna potrzeba każdego człowieka.

Starzenie się nie tylko skóry, ale i całego organizmu stało się zagadnieniem, któremu człowiek przypisuje coraz większą rangę, szukając metod i sposobów zapobiegających temu zjawisku. Wydłużenie życia, zwiększenie sprawności fizycznej oraz społecznej skłania wielu badaczy do poszukiwania metod służących zachowaniu młodego wyglądu, pięknego ciała, a także poprawieniu defektów urody (blizny, przebarwienia, zmiany starcze). Firmy kosmetyczne oraz laboratoria medyczne ścigają się, wprowadzając na rynek coraz to nowsze metody i kosmetyki. Wykorzystując wiedzę i doświadczenia zdobyte przez wiele lat mogą spełniać oczekiwania swoich klientów. Grupy specjalistów bardzo chętnie korzystają z tego, co daje natura

Starzenie się skóry to złożony proces fizjologiczny, który zależny jest od indywidualnych predyspozycji genetycznych oraz mechanizmów powiązanych z biologicznym zegarem komórek, genów, a także hormonów. Zmiana wyglądu skóry spowodowana jest stopniowym i częściowo odwracalnym procesem zwyrodnienia tkanki łącznej. Wszystkie te czynniki wewnątrzpochodne są ściśle powiązane z czynnikami zewnątrzpochodnymi np.: promieniowaniem UV, dietą, czynnikami środowiskowymi, trybem życia.

Zmiany jakie zachodzą w organizmie podczas starzenia spowodowane są:

• ograniczeniem jego biologicznej aktywności,
• zmniejszeniem się procesów regeneracyjnych,
• znacznym obniżeniem odporności,
• spowolnieniem właściwości adaptacyjnych organizmu

Skóra starzejąca się – „skóra starcza’’ charakteryzuje się tym, iż zmniejsza się w niej aktywność gruczołów, co powoduje, że staje się ona szorstka, traci jędrność, elastyczność, pojawiają się na niej bruzdy i rozpadliny. Utrata włókien elastycznych zmniejsza elastyczność skóry, jędrność, napięcie oraz prawidłowe nawilżenie. Komórki – fibroblasty znacznie ograniczają produkcję włókien kolagenowych, elastycznych i retikulinowych. Naskórek ulega zmianom zanikowym, następuje tzw. ścieńczenie naskórka, staje się on delikatny, łatwo ulega uszkodzeniu, prześwitują większe naczynia krwionośne i włosowate. Komórki Langerhansa nie produkują odpowiedniej ilości ciał odpornościowych, czego konsekwencją jest tworzenie się nowych zmian np. włókniaków. Powstają również przebarwienia spowodowane nieprawidłową pracą melanocytów i nierównomiernym rozmieszeniem barwnika w skórze tzw. plamy starcze. Miejscowe zgrubienie naskórka to efekt zaburzonego złuszczania. Spowolnione mikrokrążenie powoduje częste zmiany w tempie przepływu krwi przez drobne 6 naczynia włosowate, częste zmiany ciśnienia w naczyniach krwionośnych prowadzą do kruchości naczyń, skutkującego tworzeniem się zmian rubinowych oraz naczyń gwiaździstych tzw. pajączków

Istnieje wiele teorii starzenia się organizmu, opierają się one na podobnych założeniach, trudno jednak odnaleźć dokładne wytłumaczenie tego procesu. Główne spośród nich, które mówią o fizjologicznym starzeniu to teorie:

• deterministyczna – zaprogramowana śmierć komórki,
• stochastyczna – teoria wolnych rodników,
• genetyczna – proces starzenia zapisany w kodzie genetycznymi,
• telomerowa – uwarunkowana aktywnością telomerazy,
• ograniczonej liczby podziałów komórki – każda komórka ulega podziałowi określoną ilość razy,
• neuroendokrynna – zależność między neuroprzekaźnikami,
• zaburzeń białkowych – synteza białek maleje,
• membranowa – zmiana składu błon komórkowych,
• mitochondrialna – zmniejszenie wydajności i liczby mitochondriów,
• wiązań krzyżowych – w obecności tlenu cząsteczka glukozy wiąże się z cząsteczką białka

Mechanizmy, czynniki i zjawiska związane z procesem starzenia nurtują specjalistów (lekarzy medycyny estetycznej, kosmetologów) na całym świecie. Dzięki temu rozwinęła się gałąź medycyny tzw. medycyna przeciwstarzeniowa, ma ona na celu szybkie wykrywanie różnych chorób skóry związanych z wiekiem, ich leczenie, a w konsekwencji spowalnianie zaburzeń związanych z wiekiem. Prewencja ma zapobiec procesom starzenia i dążyć do długowieczności komórek. Podstawą takiego działania jest ocena ryzyka chorób i stanu zdrowia. Wyzwalaczami postępujących 14 zmian często bywa czas dzieciństwa, np.: nadmierna ekspozycja na słońce bez zabezpieczenia UV, urazy, alergie oraz takie czynniki, jak otyłość, cukrzyca, stany depresyjne, a także dieta

W wyniku procesu starzenia się zmiany zachodzą w każdej warstwie skóry, uszkodzenie jednej z warstw niesie za sobą kaskadę konsekwencji dla pozostałych jej struktur.

Zmiany w naskórku to:

• wydłużony czas keratynizacji,
• zmniejszona ilość melanocytów,
• zmiany biochemiczne warstwy rogowej (zmniejszenie ilości NMF, co powoduje nadmierne wysuszenie),
• słaba odporność przez zmniejszenie komórek Langerhansa,
• ograniczona synteza witaminy D.

Zmiany na granicy skórno-naskórkowej polegają na:

• poszerzeniu granicy skórno-naskórkowej,
• zaniku włókien (kolagenowych, elastynowych, retikulinowych),
• ograniczeniu kontaktu naskórka ze skórą właściwą.

Zmiany w skórze właściwej wiążą sie ze znacznym zmniejszeniem ilości włókien kolagenowych – o 1% każdego roku. Fibroblasty przechodzą w stan spoczynku, w macierzy zewnątrzkomórkowej zmniejsza się ilość kwasu hialuronowego, pogorszeniu ulega unaczynienie skóry, zaburzone są funkcje termoregulacyjne .

Zmiany zachodzące w przebiegu procesu starzenia są złożone i różnorodne, dlatego należy je dokładnie przeanalizować w gabinecie kosmetycznym. Służy temu między innymi wywiad. Podjęty kierunek działania oraz wprowadzenie profilaktyki zapewni wówczas lepszy efekt i skuteczność przeciwstarzeniową. W gabinecie kosmetycznym najczęściej stosuje się terapie łączone, każdy klient jest traktowany indywidualnie. Zabiegi są spersonalizowane pod względem potrzeb danej skóry i oczywiście przeprowadzane po wnikliwej konsultacji, aby zaspokoić najlepiej spełniały oczekiwania. Potrzeba klienta może niestety czasem różnić się od potrzeby skóry, dlatego dokładna informacja i wzajemne ustalenia przynoszą zadowolenie obu stron – usługodawcy i usługobiorcy

Podczas pierwszego etapu prowadzenia klienta należy postawić na profilaktykę, czyli zahamowanie czynników wpływających na procesy starzenia, uszkadzających skórę. Należą do nich nieprawidłowy styl życia czy pielęgnacja domowa, niewłaściwe odżywianie, niska aktywność fizyczna czy nieodpowiednia fotoprotekcja. Unikając pewnych czynników, w krótszym czasie można osiągnąć efekt zahamowania starzenia skóry. Dbałość o własną kondycję, zarówno psychiczną, jak i fizyczną znacznie podnosi standard życia. Dobry sen, relaksacja sprzyja poprawie gospodarki hormonalnej i zwiększa wydzielanie endorfin.

Kolejnym etapem jest stosowanie odpowiednio dobranych kosmetyków, a także zabiegów estetycznych, np. mezoterapii. Dostarczanie skórze substancji aktywnych np. retinolu i kwasu hialuronowego pomogą w przebudowie skóry i stymulacji fibroblastów do produkcji nowych włókien kolagenowych, elastynowych i retikulinowych. Antyoksydanty działają jak miotła, usuwają zbędne produkty przemiany materii, oczyszczają w ten sposób skórę z toksyn oksydacyjnych. Wykorzystanie fal różnej częstotliwości, światła, podczerwieni zadziała stymulująco na procesy naprawcze i wzmacniające odporność.

Zabiegi wykonywane w sposób profesjonalny są bezpieczne dla klienta, odpowiednio dobrana terapia anti-aging przyniesie dobry efekt nie dając skutków ubocznych.

Działanie zróżnicowanych zabiegów i substancji przeciwstarzeniowych na różnych poziomach daje efekty w wielu kierunkach. Są to:

• pobudzenie fibroblastów – zwiększa produkcję kolagenu i elastyny,
• złuszczanie – stymulacja odnowy komórek naskórka,
• nawilżenie – wzmacnia barierę naskórkową,
• wyrównanie koloru skóry – dodaje jej blasku i promienności,
• poprawa mikrokrążenia – wzrasta szczelność naczyń krwionośnych,
• działanie antyoksydacyjne,
• stymulacja czynników wzrostu,
• regulacja procesu melanogenezy
• relaksacja tkanki mięśniowej
• lipoliza iniekcyjna
• krio kontrastowe

Utrata mięśni  i spadek ich siły spowodowany wiekiem nosi nazwę sarkopenii. Sarkopenia może wpływać na pogorszenie zdolności poruszania się, jak również przyczyniać się do nadmiernego zmęczenia.  Ilość tkanki mięśniowej zmniejsza się, a zwiększa się ilość tkanki tłuszczowej, dochodzi do pogorszenia składu ciała i spowolnienia metabolizmu.

Czynnikiem, który przyczynia się do utraty mięśni wraz z wiekiem, jest zmniejszenie syntezy białek mięśniowych. Tkanka mięśniowa ulega ciągłemu niszczeniu i odbudowie. Wraz z wiekiem synteza białek mięśni spada. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest to, że starsze mięśnie mają pewien stopień odporności anabolicznej. Innymi słowy, stają się mniej wrażliwe na bodźce anaboliczne takie, jak białko i w pewnym stopniu na efekty treningu oporowego. Kiedy pojawia się oporność anaboliczna, możesz potrzebować więcej aminokwasów w diecie z białka, aby zoptymalizować syntezę białek mięśniowych.

Zmiany hormonalne odgrywają również kluczową rolę w utracie mięśni i sarkopenii. Kobiety po menopauzie mają niższy poziom hormonów anabolicznych takich jak: testosteron, hormon wzrostu i IGF-1. Są to hormony, które przyspieszają syntezę nowych białek mięśniowych. Z wiekiem zwiększają się również stany zapalne w organizmie

Jednym z głównych czynników wpływających na rozwój sarkopenii jest brak aktywności fizycznej. To klasyczny przypadek. Jeśli nie używasz mięśnia, mięsień zanika. Dorośli, którzy nie są aktywni fizycznie, z wiekiem tracą jeszcze więcej mięśni i siły, niż ci, którzy wykonują trening na siłowni. Należy pamiętać, że  mamy wpływ na tempo utraty mięśni.

Obwisła skóra ramion często określa się jako pelikany. Wiotka skóra wyglądem przypomina dziób pelikana, stąd też wzięła się nazwa. Istnieje też inne określenie tego problemu – motylek. Tak wyglądające ramiona bywają kompleksem wielu osób, a w szczególności kobiet. Problem też również statystycznie częściej dotyka kobiety. Zgrabne ręce i smukłe ramiona dobrze prezentują się w koszulkach bez rękawów, czy też sukienkach. Niestety w przypadku pelikanów, ramiona nie wyglądają estetycznie, dlatego osoby borykające się z nimi zazwyczaj unikają takich strojów. Jednak dzięki nowoczesnej medycynie i kosmetologii można skutecznie walczyć o poprawę wyglądu.

Tłuszcz na plecach osadza się w wyniku niezdrowej diety i niewielkiego wysiłku fizycznego. Na jego występowanie są narażone przede wszystkim osoby, które prowadzą osiadły tryb życia i pracują w biurze, bez częstego ruchu. Tłuszcz osadza się również pod pachami, co jest problematyczne przede wszystkim dla kobiet. Fałdki wychodzą spod biustonosza i wyglądają nieestetycznie przy bardziej odkrytych bluzkach.

W okresie menopauzy zmienia się sylwetka kobiety, nawet u szczupłych pań, które nigdy nie miały problemów z nadwagą, może pojawić się w tym czasie otyłość.

Tłuszcz na plecach osadza się w wyniku niezdrowej diety i niewielkiego wysiłku fizycznego. Na jego występowanie są narażone przede wszystkim osoby, które prowadzą osiadły tryb życia i pracują w biurze, bez częstego ruchu. Tłuszcz osadza się również pod pachami, co jest problematyczne przede wszystkim dla kobiet.

Napisała Joanna Flicińska – kosmetologi Instytut36